Wie ken jij nou het allerbeste?

Stel je eens de volgende situatie voor. Op straat stort een oude man ter aarde. Jij ziet het gebeuren, rent naar de dichtstbijzijnde AED en je begint aan levensreddende handelingen. Als je de borstkas van de man ontbloot, valt jouw oog op een halsketting. ‘Gelieve niet reanimeren”, staat op de penning.

Jouw hulpverlenende hart schreeuwt om voorrang. Tegelijkertijd geloof je óók dat mensen de baas zijn over hun eigen lichaam. En te midden van die chaos beginnen omstanders zich te roeren. De één smeekt je om te helpen. De ander wijst juist op de penning met de niet mis te verstane boodschap. Wat doe je?

Dit is het zorgdilemma rond regie. Sowieso een lastig woord. Regie, daar zit iets dwingends in. Een regisseur bepaalt wat er gebeurt op de filmset. En dat is nou net niet hoe wij het zien. Bij OZOVerbindzorg geloven we dat mensen die zorg nodig hebben, zelf bepalen hoe hun zorgproces verloopt. Dat is makkelijk gezegd, maar in de praktijk kan het superingewikkeld worden. Gelukkig kan OZOVerbindzorg helpen. Dat doen we bijvoorbeeld met succes in Helmond. Deze gemeente zet in op zelfregie voor zorg en welzijn. Niet de gemeente, niet de zorginstelling…nee de inwoner zelf neemt de leiding in zijn of haar zorgplan en houdt regie over de uitvoering. OZOVerbindzorg is een cruciale sleutel. Ons communicatieplatform neemt de cliënt immers ook als uitgangspunt. Dat werkt al jaren perfect in Helmond. En op tal van andere plekken in Nederland

Dat het woord regie soms knelt met je professionele drang om hulp te verlenen is logisch, maar ook ingewikkeld. Je moet kunnen omdenken en dat vraag om lef en vertrouwen. Hulpverleners moeten soms op hun handen zitten. Professionals moeten af en toe accepteren dat hun kennis en kunde terzijde wordt geschoven. Al blijkt dat overigens eerder uitzondering dan regel. De meeste mensen kiezen ervoor om wel naar een arts te luisteren als het over hun gezondheid gaat. De meeste mensen horen de mantelzorgers die dichtbij ze staan. De meeste mensen vertrouwen blind op de professionaliteit van zorgpersoneel.

Maar soms kunnen mensen een andere keuze maken. Bijvoorbeeld met een penning waarop “niet reanimeren” staat. Of bijvoorbeeld door een alles ontwrichtende chemotherapie te weigeren. En natuurlijk is dat soms moeilijk te accepteren. Op allerlei gebied zie je zulke wrijving. Pijnlijk zichtbaar is het in de actuele discussie rond corona en de vaccinaties. Iedereen mag dat lekker zelf bepalen, maar ondertussen leest iedereen elkaar de les. Soms vriendelijk, maar veel te vaak ronduit onbeschoft. En zo zijn er vele terreinen waarop het kan schuren. Bij rouw bijvoorbeeld. Of rond een bepaalde levensstijl. Een afwijkende keuze kan superlastig zijn. Zeker voor de mensen die het beste met jou voor hebben.

Toch vragen ook moeilijke keuzes om acceptatie. Die les leerde ik zelf toen mijn vader een tijd in het ziekenhuis lag. Pa kreeg een stoet betrokken familieleden en vrienden op bezoek. Iedereen kwam bezorgd langs. Vol goede bedoelingen en met zo’n waslijst aan tips. Onwijs lief, maar pa werd er gek van. Hij wilde in alle rust herstellen en eventjes geen medeleven en goedbedoelde adviezen. Nee, dat vonden wij niet leuk… maar het was zijn keuze. Pas op dag 68 in het ziekenhuis was hij er zelf aan toe. Toen riep hij een arts bij zich die hij allerlei vragen ging stellen. En op dag 69 was hij weer thuis. Het ging meteen de goede kant op en het gaat nog steeds super. Pa is al jaren weer helemaal de oude.

Ik heb ervan geleerd dat het belangrijk is dat mensen zelf regie houden. Van alle mensen die je kent, ken je jezelf toch het allerbeste?

Cindy

Wie ken jij nou het allerbeste?

Verlopen: OZOverbindzorg zoekt een projectondersteuner

Sneller toegang tot patiëntnetwerk voor professionals UMC Utrecht

Hoe tevreden zijn OZO-gebruikers?

Sluit je aan bij meer dan 150.000 gebruikers!